“We moeten elkaar meer feedback geven”: dat hoor je steeds vaker in teams. En natuurlijk is dat waar. Met feedback kun je jezelf en je collega verder helpen.  Misschien denk je: ‘Ik zie het nut van feedback. Ik weet hoe het moet, maar ik vind het toch lastig’.

Ik wil je uitnodigen eens stil te staan bij:

Wanneer vind je het gemakkelijk om feedback te geven?

Wanneer vind je het moeilijk om feedback te geven? (In welke situatie? Over wat voor soort onderwerpen? Bij welke personen?)

Welke gedachte weerhoudt jou ervan om feedback aan een collega te geven?

• “Als ik daar wat van zeg, wordt hij boos” (Die kans bestaat, maar weet je dat zeker?)
• “Wie ben ik om daarover te beginnen?” (Jouw mening doet ertoe!)
• “Ik wacht eerst op het goede moment”  (Als je te lang wacht, heeft het geen zin meer)
• “Dan vinden ze me vast weer een zeur” (Hou je liever iedereen te vriend ten koste van jezelf?)
• “Ze doet er toch niets mee, dus wat zal ik daar energie in stoppen” (Die kans bestaat, maar weet je het zeker?)
• “Ik wil hem niet kwetsen” (Die ander kan echt wel wat hebben)

Herkenning?

Een voorbeeld

Op mijn vorige werk was er een collega die veel medicatie gebruikte en daardoor enorm ging zweten waarbij er een heel chemische geur vrijkwam die erg overheersend was in het (kleine) kantoor. Niemand van de collega’s die met haar samen in het kleine kantoor zaten durfde haar daarop aan te spreken. Over het algemeen was iedereen bang om haar te kwetsen, want het was een hele aardige collega, maar wel met een angststoornis en regelmatige depressies en ze kon er toch ook niets aan doen. Zo liep zij een kans mis om iets aan de situatie te veranderen. En omdat ze er wel veel last van hadden, klaagden ze wel af en toe bij elkaar over de vieze geur. Begrijpelijk, maar wat is nou meer kwetsend?

Stel je voor dat jij een van die collega’s bent. Wat doe je?

• Hou je je stil en onderga je de last?
• Laat je de ergernis  zo oplopen tot je alleen maar verwijtend kan roepen: “Wanneer ga jij eindelijk eens deodorant gebruiken! Ik ben die vieze lucht nu toch echt zat”
• Zeg je, omdat je het moeilijk vindt: “Ja, ik vertel het je maar: echt iedereen heeft er last van hoor, maar de anderen durven het niet te zeggen.”

Heel begrijpelijk allemaal (vaak gaat het zo). Maar het kan ook zo:

Je neemt tijdig de moeite om het bespreekbaar te maken: Je neemt haar (met trillende benen en zwetende handen wellicht) apart en geeft feedback: “Ik vind het heel lastig om dit te bespreken, want ik wil je niet kwetsen, maar als ik met jou op kantoor zit, dan ruik ik jou nogal” Ze schrikt, wordt rood en zegt: “Echt? Oh sorry, dat wist ik niet, ik schaam me dood!”. “Nee dat snap ik, daarom vertel ik het je. Want ik heb er wel last van en als je dat niet weet, kun je er ook niets aan doen. Komt het misschien door je medicatie?” En samen bedenken jullie nog wat ideeën die kunnen helpen (vaker douchen, meer/andere deodorant, schoon shirt na het fietsen enz.)

Wat is het effect? Jullie zijn nader tot elkaar gekomen: jullie hebben je beide kwetsbaar gevoeld. Jij hebt voor jezelf gezorgd en voor haar. Je hebt haar blinde vlek zichtbaar gemaakt, zodat ze er iets mee kan doen. Er is meer vertrouwen. Dat werkt door in de samenwerking!

Een beetje moed, aandacht en respect bieden veel kans op een mooi gesprek. Succes!

Bel of mail als je – wellicht samen met je team – een training zoekt in feedback geven ,die verder gaat dan alleen samen het model oefenen en op maat gemaakt wordt op basis van jullie specifieke wens.