Intervisie is een prachtig middel om met een kleine groep mensen samen te leren en te groeien in je vak. In de zorg is het een veel voorkomend middel en in sommige beroepsgroepen zelfs een verplicht onderdeel om je registratie te behouden. In de basis is een intervisiegroep samengesteld uit 6 tot 8 personen van dezelfde discipline (buiten het eigen team om) die vrijwillig en zelfstandig bij elkaar komen om casussen en situaties te bespreken waar zij in hun werk tegenaan lopen. Om zo steun bij elkaar te vinden, te reflecteren op de eigen aanpak, hun handelingsmogelijkheden uit te breiden en bewust te worden van persoonlijke thema’s die professioneel handelen soms in de weg kunnen zitten.
Vaak gaat die zelfstandigheid prima: de intervisieleden hebben elkaar bijvoorbeeld zelf opgezocht, zijn gemotiveerd, vinden het geen probleem om bij toerbeurt de voorzittersrol op te nemen en hebben voldoende ervaring met procesbegeleiding om dat te kunnen doen.
Toch kan de inzet van een intervisiebegeleider vele voordelen hebben. Ik beschrijf ze hieronder, zodat je gemakkelijker kunt overwegen wat in jullie situatie zinvol is.
- De begeleider kan bijdragen aan een veilige open sfeer, waarin niet veroordeeld wordt (verzanden in een goed-fout discussie of een ego-wedstrijd) of juist te veel betutteld (alleen maar begrijpende & meelevende reacties). De begeleider stimuleert het samen, open onderzoeken van verschillende aspecten en mogelijkheden. Hierdoor worden de deelnemers uitgenodigd worden om de situaties in te brengen, waar ze echt mee worstelen. In plaats van casussen die eigenlijk minder interessant zijn, omdat alle aanwezigen het unaniem eens zijn over hoe te handelen en elkaar alleen bevestigen in wat ze al weten.
- De deelnemers kunnen elke bijeenkomst echt als deelnemer meedoen, er helemaal inzakken en zijn minder voorbereidingstijd kwijt. In dat geval regelt de begeleider alle randvoorwaarden. Zoals locatie, afstemming over de data, uitnodiging sturen en evt. verslaglegging of nazenden van uitkomsten.
- Als gekozen wordt voor een begeleider die zelf niet dezelfde discipline beoefent, kan diegene vaak gemakkelijker het proces bewaken, omdat hij/zij minder de inhoud in wordt gesleurd. Daarnaast kan diegene – als de groep dat wenst – af en toe ‘out-of-the-box’ vragen toevoegen, waardoor de deelnemers op meerdere niveaus kunnen nadenken.
- Een getrainde begeleider kan putten uit diverse werkvormen en methoden, zodat de intervisie maar speels, verrassend en uitdagend blijft en een plek waar op meerdere manieren, in diverse vormen en altijd samen geleerd wordt.
- Bij verplichte intervisie kan er wat vaker sprake zijn van weerstand onder een of meerdere deelnemers. Voor een (externe) begeleider is het vaak gemakkelijker hier een weg in te vinden, de weerstand aan te kaarten en om te buigen tot een constructieve bijeenkomst dan voor een van de andere deelnemers.
- Er zijn disciplines die niet vanuit hun dagelijkse werkpraktijk gewend zijn om op hun eigen gedrag te reflecteren. Dan is zelfstandig intervisie best een opgave. Een begeleider kan daar bij helpen.
Wil je met een groep collega’s van dezelfde discipline intervisie gaan doen, maar zoeken jullie een begeleider voor langere tijd of bijvoorbeeld voor een jaar om jullie op weg te helpen?
Ik heb nog ruimte voor 2 à 3 groepen op jaarbasis erbij (afhankelijk van locatie, duur, frequentie) en sta open voor elke doelgroep. (ervaring met begeleiding van diverse disciplines vanuit de brandweer en GGD).
Neem gerust contact op om vrijblijvend over de mogelijkheden te overleggen. Ook met organisaties, die advies willen over hoe zij intervisie optimaal kunnen organiseren en/of ondersteunen, denk ik graag mee.